- Total: 36
Chapter 1 มิอาจหวัง
หญิงสาวหน้าตาคมคาย ผิวขาว วงหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต กำลังนั่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วอมยิ้ม จนหญิงสาวอ
Chapter 2 มิอาจหวัง
ร่างบางยืนมองตนเองหน้ากระจก สำรวจความเรียบร้อยแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายไหล่ เดินทางไปทำงาน เมื่อเปิดป
Chapter 3 มิอาจหวัง
เตมินทร์ส่งแก้วน้ำอัดลมให้กับคนยืนเคียง เธอรับมาแล้วรอให้เขาจ่ายเงินเรียบร้อย สองร่างก้าวเข้าสู่โรงห
Chapter 4 คำสารภาพ
เสียงมือถือดังขึ้น เจ้าของเครื่องหลุบตามองหน้าจอ รู้ว่าใครโทรมาเลยระบายลมหายใจ แล้วตัดสินใจกดรับสาย
“
Chapter 5 คำสารภาพ
เสียงแท็กซี่จอดหน้าบ้าน จิรัสยารีบเดินออกมา เห็นพี่สาวเปิดประตูรถหอบดอกไม้ช่อใหญ่เข้ามา แล้วทิ้งกายล
Chapter 6 คำสารภาพ
รุ่งเช้าร่างสูงหยัดกายนั่งบนเตียง แล้วสะบัดไล่ความมึนงง ลุกเดินมองกระจกเห็นสภาพตัวเองแล้วอนาถใจ เขาไ
Chapter 7 วันแห่งการเริ่มต้น
ร่างสูงใหญ่สาวเท้ามายังหน้าห้องทำงาน คิ้วเข้มขมวดเมื่อพบว่าโต๊ะเลขาว่างเปล่า เขาเปิดประตูเข้าห้องแล้
Chapter 8 วันแห่งการเริ่มต้น
ร่างบางในชุดเดรสสีชมพูอ่อน นั่งลงตรงหน้าชายหนุ่มรูปร่างสูง ผิวขาว สวมแว่นสายตาดีไซน์ทันสมัย คิ้วเข้ม
Chapter 9 วันแห่งการเริ่มต้น
จิรัสยาทรุดกายลงบนโซฟา แล้วยกเรียวแขนดูนาฬิกาเจ็ดโมงห้าสิบ พอถึงเวลาแปดโมงตรง เจ้าของห้องเปิดประตูเข
Chapter 10 วันแห่งการเริ่มต้น
ประตูห้องทำงานเปิดออก เตมินทร์ชะงักแล้วเดินมาทรุดกายลงบนโซฟา แล้วจ้องมองผู้มาเยือนสีหน้าเต็มไปด้วยคำ
Chapter 11 วันแห่งการเริ่มต้น
เตมินทร์กระตุกยิ้มมุมปาก เมื่อพบชื่อของบริษัทเดชาดำรงค์ เขาหยิบมือถือกดเบอร์ติอต่อไปทันที
“สวัสดีครับ
Chapter 12 เพื่อวันพรุ่งนี้
ร่างบางทรุดกายลงบนเก้าอี้ แล้วหยิบเมนูขึ้นมาเพื่อสั่งอาหารมื้อเย็น คนนั่งตรงข้ามจ้องมองไม่วางตา จนคน
Chapter 13 เพื่อวันพรุ่งนี้
รถยนต์จอดเทียบหน้าบ้าน ธีย์เทพลงมาแล้วยกมือไหว้เจ้าของบ้านทั้งสอง จิรัสยากล่าวลามารดาบิดาเพื่อเดินทา
Chapter 14 เพื่อวันพรุ่งนี้
รถแล่นออกจากตึกบริษัท คนตัวเล็กเหม่อมองออกนอกกระจก ไม่อยากสบตากับเขาเลยเพราะเกรงแสดงอาการออกมา แต่ทว
Chapter 15 เพื่อวันพรุ่งนี้
ร่างบางสาวเท้าเข้าสู่ด้านในแล้วหันมาโบกมือ ก่อนมาหยุดยืนหน้าลิฟต์เพื่อเดินทางไปยังชั้นที่ต้องการ เมื
Chapter 16 เพื่อวันพรุ่งนี้
ประตูลิฟต์เปิดออก ร่างบางถูกปล่อยเป็นอิสระ ทีมงานของจิรัสยาก้าวเข้ามา เห็นสีหน้าสองคนแล้วอดแปลกใจไม่
Chapter 17 สัมผัสแรก
จิรัสยามองตัวเองในกระจก ช่างวางมือหลังจากแต่งหน้าให้เรียบร้อย ชุดเจ้าสาวเกาะอกลูกไม้สีขาวยาวปิดตาตุ่
Chapter 18 สัมผัสแรก
เธอมองออกว่าคุณจิรัสยาไม่ได้มีใจให้เจ้านาย และท่าทางระหว่างผู้หญิงคนนี้กับคุณเตมินทร์ดูมีลับลมคมในชอ
Chapter 19 สัมผัสแรก
วิทูลกลับมายังห้องเดิม หลังจากถูกตามตัวอีกครั้ง ชายหนุ่มยืนกอดอกระบายลมหายใจ
“เรื่องที่เกิดขึ้นอย่าให
Chapter 20 สัมผัสแรก
เอมวดีไม่อาจทัดทาน ถูกลากมายังรถของบริษัท จิรัสยาเปิดประตูขึ้นนั่ง พนักงานขับรถยืนมองสีหน้างุนงงแต่ไ
Chapter 21 สัมผัสแรก
เสียงเครื่องปรับอากาศดังแผ่ว จิรัสยายืนนิ่งไม่ขยับไปไหน พยายามบังคับตนเองไม่ให้สั่นเทายามเมื่ออยู่ใก
Chapter 22 ไร้หนทางเลือก
รถเลี้ยวเข้าสู่บ้านสวน ท่ามกลางป่าโอบล้อมด้วยขุนเขา จิรัสยากวาดตามองรอบๆ ชายหนุ่มเปิดประตูรถแล้วก้าว
Chapter 23 ไร้หนทางเลือก
ธีย์เทพชะเง้อมองหาเจ้าสาว สีหน้าเคร่งเครียด ติดต่อคนขับรถไม่ได้ โทรหาเธอก็ไม่รับสาย มันหมายความว่ายั
Chapter 24 ไร้หนทางเลือก
คนตัวใหญ่ยิ้มเยาะ “เมื่อก่อนเธอบอกรักฉัน เธอคอยดูแลฉัน คอยทำทุกอย่างเพื่อฉัน แม้แต่ตอนนี้ฉันก็เชื่อว
Chapter 25 ไร้หนทางเลือก
เตมินทร์หลับตาระบายลมหายใจ แล้วทรุดกายลงบนเตียงเคียงข้างหญิงสาว
“ที่ฉันทำมันบอกไม่ได้อีกเหรอว่าฉันรู้
Chapter 26 ร่องรอยร้าว
จิรัสยาก้าวลงบันได คนเป็นพ่อแม่เงยหน้าสบตา เธอเลื่อนเก้าอี้แล้วหย่อนกายลงนั่ง มองอาหารตรงหน้าสีหน้าย
Chapter 27 ร่องรอยร้าว
ชายหนุ่มขบกรามแน่นแววตาปวดร้าว ทำไมต้องอดทนกับเรื่องนี้ ในเมื่อเขาและจิรัสยารักกัน มันเป็นเหตุผลมากพ
Chapter 28 ร่อยรอยร้าว
จิรัสยาเม้มริมฝีปาก หากพี่จันต้องการกลับมายืนตรงที่เดิม ก็คงทำได้ไม่ยาก คุณเตมินทร์คงให้ความสนใจพี่ส
Chapter 29 ร่อยรอยร้าว
จิรัสยาชะงัก มองภาพเบื้องหน้าแววตาปวดร้าว เธอไม่มีสิทธิ์คิดอะไรกับเขา ธีย์เทพกระตุกยิ้มมุมปากสีหน้าพ
Chapter 30 คุณค่าของชีวิต
เสียงมือถือดังขึ้น เตมินทร์ขมวดคิ้วก่อนตัดสินใจกดรับสาย
“ครับ” เขากรอกเสียง
“พอดีจันมีเรื่องอยากคุยกับ
Chapter 31 คุณค่าของชีวิต
จิรัสยาชะงัก อยากเมินหนี ทว่าสายตามากมายกำลังจับจ้องมาจำต้องหลับตา ริมฝีปากถูกกดแนบอย่างนุ่มนวล ธีย์
Chapter 32 คุณค่าชองชีวิต
จิรัสยาขมวดคิ้ว แววตาสับสน
“คิดแบบนั้นสินะ” จันทร์จิราคลายมือออก แล้วยิ้มอ่อนโยน “คุณเตมินทร์ไม่ได้รู
Chapter 33 คุณค่าของชีวิต
จันทร์จิรายกยิ้มพึงพอใจ สิ่งสำคัญคือการเห็นน้องมีความสุข เธอไม่อยากให้ยัยจีต้องทนทุกข์ทรมาน ท้องไม่ม
Chapter 34 คุณค่าของชีวิต
คนตัวเล็กนิ่งงัน จ้องมองเขาผ่านม่านน้ำตา
“คุณเอาอะไรมาพูด ฉันไม่ได้ท้อง!”
“อย่าโกหกผมเลยจี คุณจะดื้อดึ
Chapter 35 ฝันสุดท้าย
เสียงโวยวายหน้าห้องทำงาน เตมินทร์ขมวดคิ้วจนกระทั่งประตูเปิดออก ธีย์เทพกระโจนเข้ามาคว้าคอเสื้อ แล้วลา
Chapter 36 ฝันสุดท้าย จบบริบูรณ์
เสียงรถยนต์จอดหน้าบ้าน จันทร์จิรารีบรุดมาเปิดรั้วให้เข้ามา สองสามีภรรยายืนชะเง้อสีหน้าสงสัย จนกระทั่
ดีมากเลยค่ะ
1d
0ชอบมาก
1d
0ดีมากก
2d
0ดีย์มากกกกกแกรร
4d
0ดีมากค้าา
4d
0เยี่ยม
6d
0แต่งดีมาก
6d
0ดีดีดีดีดี
8d
0สนุกอยู่ค่ะแต่บางคำอาจเขียนผิดไปเยอะ
8d
0สนุกมากค่ะ
9d
0