Overview
|Catalog
- Tag(s):
- ซีอีโอ
- ครอบครัว
- ออฟฟิศโรแมนติก
- แม่เลี้ยงเด็กคนเดี่ยว
- หวาน
- รักหวาน
มัตสยาตกใจเขาแทบทรุด ที่จู่ ๆ ท่านประธานสุดหล่อผู้ไม่สนใจผู้หญิงก็มาขอเลขาแม่หม้ายลูกติดอย่างเธอแต่งงาน ++++++++ แม้จะไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาแค่เรื่องจูบมัตสยาผ่านมันมาแล้ว คิดเอาไว้ว่าถ้าโดนจริง คงพอรับมือได้ ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนั้น เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย อ่อนระทวยกับสัมผัสและจุมพิตที่ชายหนุ่มมอบให้ จนเคลิบเคลิ้มตอบสนองกลับตามที่เขานำพา “อยากไปต่อไหม” มัตสยาพยักหน้า ก่อนจะเบิกตากว้างแล้วรีบส่ายหน้าพร้อมกับยกมือกุมแก้มที่ร้อนผ่าวของตัวเองอย่างเขินอายที่ร่างกายเผลอไปตอบรับเขาเสียอย่างนั้น “ซื่อสัตย์กับตัวเองหน่อยสิ” วาทีบอกเสียงกลั้วหัวเราะ ขยับตัวลุกขึ้นแล้วก้มลงจูบที่มุมปากของหญิงสาวเบา ๆ “แต่วันนี้ไม่ได้หรอก บอกแล้วไงผมไม่ทำเรื่องแบบนั้นต่อหน้าเด็ก และที่สำคัญไว้เราแต่งงานกันก่อนดีกว่า ฉะนั้นถ้าอยากกินผมก็แต่งงานกับผมซะ”
Last Update
Editor´s Choice
Recommendation
Book Comment (208)
- Total: 176
Chapter 1 ตอนที่ 1 มรสุมชีวิต (1)
ตอนที่ 1
มรสุมชีวิต
มัตสยานั่งมองลูกน้อยที่กำพร้าพ่อตั้งแต่ยังแบเบาะ สลับกับคนเป็นพ่อที่Chapter 2 ตอนที่ 1 มรสุมชีวิต (2)
ญารินดากับแดนไทยกมือไหว้ผู้สูงวัยทั้งสองแล้วถามสารทุกข์สุกดิบพวกท่านเล็กน้อย ก่อนจะหันมาคุยกับมัตสยาChapter 3 ตอนที่ 1 มรสุมชีวิต (3)
“งั้นดีเลย วันนี้เรามาทำอะไรกินกันดีกว่า” มัตสยายืดตัวขึ้นนั่งตัวตรงพร้อมกับเสนอความคิChapter 4 ตอนที่ 1 มรสุมชีวิต (4)
“ไม่เอา เดี๋ยวฉันจ่ายเอง” มัตสยารีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธหน้าตาตื่น ไม่คิดว่าเพื่อนรักจะช่Chapter 5 ตอนที่ 2 ทำงานวันแรก (1)
ตอนที่ 2
ทำงานวันแรก
การเริ่มงานในวันแรกเมื่อหลายปีก่อนเป็นอย่างไร การเริ่มงานใหม่ในวันนีChapter 6 ตอนที่ 2 ทำงานวันแรก (2)
เสียงสัญญาณของลิฟต์ดังขึ้นพร้อมกับประตูสีเงินที่เปิดออกบ่งบอกว่าถึงจุดหมายแล้วทำให้มัตสยาเลิกสนใจรูปChapter 7 ตอนที่ 2 ทำงานวันแรก (3)
“รู้ค่ะ คุณอภิรักษ์มาร์กไว้ให้เรียบร้อยแล้วเช่นกันค่ะ” มัตสยาหันมายิ้มให้เจ้านายหนุ่มเล็กน้อย เมื่อเChapter 8 ตอนที่ 3 เงื่อนไขในพินัยกรรม (1)
ตอนที่ 3
เงื่อนไขในพินัยกรรม
อนุรักษ์เดินมาหยุดยืนที่หน้าโต๊ะครู่หนึ่ง วาทีที่เป็นคนเรียกChapter 9 ตอนที่ 3 เงื่อนไขในพินัยกรรม (2)
“ก็วันนี้ตาเรย์กับเมียมาหาคุณปู่น่ะสิ”
“แล้วมันยังไงครับ” วาทีถามงง ๆ การที่เรวัณย์ซึ่งกChapter 10 ตอนที่ 3 เงื่อนไขในพินัยกรรม (3)
“บอสคะฉัน...” กำลังจะแก้ตัวเรื่องที่โดนว่า แต่มือถือของเธอจะดังขึ้นเสียก่อน เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของChapter 11 ตอนที่ 4 การนอนพักกลางวันที่ถูกช่วงชิง (1)
ตอนที่ 4
การนอนพักกลางวันที่ถูกช่วงชิง
นางนิลมณีเดินตามลูกชายออกมาจนถึงริมสระว่ายน้ำ นางยChapter 12 ตอนที่ 4 การนอนพักกลางวันที่ถูกช่วงชิง (2)
หลังจากพยายามกลืนกาแฟที่ขมเป็นพิเศษลงคอมัตสยาก็โทรกลับบ้านเพื่อถามถึงอาการของลูกสาว พูดคุยต่อเล็กน้อChapter 13 ตอนที่ 5 ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่ (1)
ตอนที่ 5
ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่
แม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกับเจ้Chapter 14 ตอนที่ 5 ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่ (2)
“หือ” คนโดนถามครางพร้อมกับหันมาหรี่ตามอง นั่นทำให้มัตสยาที่กำลังยิ้มต้องรีบหุบมันทันทีแล้วเปลี่ยนเป็Chapter 15 ตอนที่ 5 ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่ (3)
“มันจะดีเหรอคะ” มัตสยาถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ไม่คิดว่าคนเป็นเจ้านายจะใจดีกับลูกน้องที่เพิ่งมาทำงานแค่สChapter 16 ตอนที่ 5 ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่ (4)
เมื่อชายหนุ่มพูดเรื่องไม่ทันเวลาขึ้นมาเธอก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าจะมัวเอ้อระเหยไม่ได้ มีงานที่ต้องไปทำChapter 17 ตอนที่ 5 ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่ (5)
“ไม่เป็นไรครับ” วาทีปฏิเสธพร้อมกับยิ้มน้อย ๆ ติดจะเขินเล็ก ๆ คุณหมอสาวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินกลัChapter 18 ตอนที่ 6 ของฝากให้ลูกสาว (1)
ตอนที่ 6
ของฝากให้ลูกสาว
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทำงานของอนุรักษ์ มัตสยาเลยซื้อของขวัญใChapter 19 ตอนที่ 6 ของฝากให้ลูกสาว (2)
“ไม่หรอกค่ะ แค่ไอซ์อยากลองเสี่ยงดู คุณป้าเองก็อนุญาตแล้วนะคะ จะไปกินข้าวเที่ยงใช่ไหมคะ ไอซ์ขอไปด้วยคChapter 20 ตอนที่ 6 ของฝากให้ลูกสาว (3)
“ร้านก็โอเคอยู่นะคะ แต่ถ้าเป็นห้องแอร์จะดีกว่านี้มาก” ไอซ์บอกพลางยกมือขึ้นพัดหน้าตัวเอง แม้จะมีพัดลมChapter 21 ตอนที่ 6 ของฝากให้ลูกสาว (4)
เมื่อกินข้าวเสร็จก็เดินกลับและในระหว่างทางที่กำลังจะเดินผ่านหน้าร้านขายอาหารตามสั่ง ก็มีชายคนหนึ่งทีChapter 22 ตอนที่ 7 ว่าที่หลานคนโปรด (1)
ตอนที่ 7
ว่าที่หลานคนโปรด
หลังจากวันนั้นไอซ์ก็ไม่โผล่หน้ามาที่บริษัทอีกเลย แต่นางนิลมณีChapter 23 ตอนที่ 7 ว่าที่หลานคนโปรด (2)
“ขอให้ขยันอย่างนี้ไปตลอดเถอะ” นายวิทยาปรามาส ในขณะเดียวกันก็อยากให้ลูกชายทำได้จริง แม้สาเหตุที่ทำให้Chapter 24 ตอนที่ 7 ว่าที่หลานคนโปรด (3)
“ดี ๆ สู้เขาไหมล่ะเจ้าที” นายเวโรจน์พยักหน้าหัวเราะชอบใจ วาทีเห็นแล้วอดหมั่นไส้สองปู่หลานนี้ไม่ได้Chapter 25 ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (1)
ตอนที่ 8
เลขาผู้น่าสงสาร
หลังจากขับรถออกจากบ้านมาได้สักพัก วาทีก็ต่อสายหาเพื่อนสนิทอย่างแดนไททันที เรืChapter 26 ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (2)
“ไปสิ พี่แดนฝากลูกหน่อยสิคะ” ญารินดายื่นลูกชายคนเล็กให้กับสามีแล้วเดินจูงมือลูกสาวจะออกไปห้องน้ำ ทำใChapter 27 ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (3)
“อย่าพูดเลยยิ่งพูดยิ่งเหนื่อย” วาทีถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่ต้องเผชิญในแต่ละวัน
Chapter 28 ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (4)
“งั้นกินเสร็จพวกเรากลับเลยดีกว่า ของค่อยมาซื้อวันหลัง” ญารินดาพูดกับสามี แม้โปรแกรมของวันนี้จริง ๆ จChapter 29 ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (5)
“ขอบคุณค่ะ” มัตสยาเข้าไปนั่งในรถพร้อมกับอมยิ้ม ความประทับใจในตัวของเจ้านายเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า แม้เขChapter 30 ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (6)
“ไม่เป็นไร เหมือนจะสะดุดเท้าตัวเองนี่แหละ” แม้จะบอกอย่างนั้นแต่ตลอดเวลาที่พูดก็ใช้มือนวดขาตัวเองไม่หChapter 31 ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (7)
“ขอบคุณนะคะรบกวนบอสอยู่เรื่อยเลย แล้วนี่บอสจะกลับเลยไหมคะ” มัตสยาถามอย่างเกรงใจจนไม่รู้จะเกรงใจยังไChapter 32 ตอนที่ 9 ชิมไหม (1)
ตอนที่ 9
ชิมไหม
ด้วยความที่วันนี้มีประชุมทั้งวัน และช่วงบ่ายก็อีกรอบทำให้วาทีไม่อยากออกไปChapter 33 ตอนที่ 9 ชิมไหม (2)
“ทำไม หวงเหรอ” วาทีทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ “แลกกันไง ผมกินน้ำในขวด คุณก็กินน้ำในแก้ว” แล้วก็กินข้าวต่อหChapter 34 ตอนที่ 9 ชิมไหม (3)
“บอสคะ พรุ่งนี้วันเกิดคุณนพรัตน์ มีงานเลี้ยงตอนกลางคืนถ้าบอสจะไป...” พูดยังไม่ทันจะจบวาทีก็พูดแทรกขึChapter 35 ตอนที่ 10 ผมมีเงิน (1)
ตอนที่ 10
ผมมีเงิน
ด้วยความที่มีคนมาช่วยเลือกทำให้ใช้เวลาไม่นานของขวัญวันเกิดสำหรับลูกค้าChapter 36 ตอนที่ 10 ผมมีเงิน (2)
“งั้นเอาทุกชุดเลย” วาทีที่มองแค่ปราดเดียวบอกอย่างไม่คิดอะไรมาก แต่เมื่อหันไปดูที่ราวแขวนเขาต้องเลิกคChapter 37 ตอนที่ 10 ผมมีเงิน (3)
วาทีมองตามมัตสยาไปแล้วส่ายหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเพื่ออ่านข่าว ทว่าไม่นานเขาก็ต้องละสายตาจChapter 38 ตอนที่ 10 ผมมีเงิน (4)
ไอซ์มองตามมัตสยาไปแล้วแอบถอนหายใจ และปรายตามองผู้ชายที่พอไม่มีเลขาฯ เขาก็สนใจแต่มือถือ ทำเหมือนเธอไมChapter 39 ตอนที่ 11 ผู้แพ้ (1)
ตอนที่ 11
ผู้แพ้
นางนิลมณีนั่งมองเรวันต์ที่มาหาพ่อสามีแล้วมาคุยโอ้อวดผลงานตัวเองให้ฟัง ทัChapter 40 ตอนที่ 11 ผู้แพ้ (2)
“ว่าจะอยู่กินข้าวเย็นกับปู่เสียหน่อย แต่คงต้องแห้วเสียแล้ว พอดีผมมีธุระด่วนต้องรีบกลับน่ะครับ เอาไว้Chapter 41 ตอนที่ 11 ผู้แพ้ (3)
“จองที่เดียว”
“ค่ะ” มัตสยาเริ่มมองคนเป็นเจ้านายอย่างไม่มั่นใจว่าตัวเองลืมอะไรไปหรือเปล่าChapter 42 ตอนที่ 11 ผู้แพ้ (4)
“มาแล้ว”
“สวัสดีค่ะคุณที แปลกนะคะเนี่ยที่ได้เจอคุณที่บ้านของเรา” ญารินดายกมือไหว้เพื่อนChapter 43 ตอนที่ 11 ผู้แพ้ (5)
“ไม่เป็นไรค่ะ มัทมีเงินสดอยู่” ว่าแล้วหญิงสาวก็ยกเงินที่เพิ่งได้มาจากเขาเองนั่นแหละขึ้นโชว์พร้อมกChapter 44 ตอนที่ 12 แต่งงานกันไหม (1)
ตอนที่ 12
แต่งงานกันไหม
หลังจากคุยเรื่องงานเสร็จวาทีก็พาลูกค้ามารับประทานอาหารที่ร้านริมทะเลชื่อดังแห่Chapter 45 ตอนที่ 12 แต่งงานกันไหม (2)
“ผมเป็นคนค่อนข้างอินอะไรแบบนี้นะ ผมเชื่อว่าผู้ชายที่เป็นแฟมิลี่แมนเป็นคนที่น่าเชื่อถือมีความรับผิดชอChapter 46 ตอนที่ 12 แต่งงานกันไหม (3)
“ขอบคุณค่ะ ช่วยได้มาก ๆ เลย” มัตสยานั่งเก็บของพลางแอบปรายตามองวาทีที่นั่งเล่น นั่งคุยและดูแลลูกสาวขอChapter 47 ตอนที่ 12 แต่งงานกันไหม (4)
“...” มัตสยาที่อุ้มลูกน้อยขึ้นจากทรายหันมาขมวดคิ้วมองอย่างไม่แน่ใจว่าเมื่อครู่เธอหูฝาด หูแว่วหรือฟังChapter 48 ตอนที่ 13 ผู้หญิงปากแข็ง (1)
ตอนที่ 13
ผู้หญิงปากแข็ง
รู้ว่าต้องพักห้องเดียวกัน ตอนกลางวันไม่ได้คิดอะไรมากมาย แต่พอตกกChapter 49 ตอนที่ 13 ผู้หญิงปากแข็ง (2)
“บอส!” เธออุทานพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำหัวใจเต้นรัว
“อื้อ” คนถูกเรียกครางพร้อมกับกอดกระชัChapter 50 ตอนที่ 13 ผู้หญิงปากแข็ง (3)
“อยากไปต่อไหม”
มัตสยาพยักหน้า ก่อนจะเบิกตากว้างแล้วรีบส่ายหน้าพร้อมกับยกมือกุมแก้มที่ร้Chapter 51 ตอนที่ 14 อวดรวย (1)
ตอนที่ 14
อวดรวย
มัตสยาพาลูกสาวไปเล่นชมบรรยากาศดี ๆ สวย ๆ ของที่พัก กลับมาคิดว่าจะเตรียมตัวไปกินมื้อเทChapter 52 ตอนที่ 14 อวดรวย (2)
มัตสยาพยักหน้าก่อนจะลงมือกินข้าวไปมองชายหนุ่มที่ป้อนข้าวเด็กด้วยท่าทีเก้ ๆ กัง ๆ เล็กน้อยไปพลางอมยิ้Chapter 53 ตอนที่ 14 อวดรวย (3)
“อยากได้คนหล่อและรวยอย่างลุงเป็นพ่อไหม” วาทียกยิ้มพร้อมกับพยักหน้าหยอกล้อ ซึ่งหนูน้อยเห็นอย่างนั้นก็Chapter 54 ตอนที่ 14 อวดรวย (4)
“ซื้อไปเถอะ ผมรู้น่ะว่าตอนไหนสมควรซื้อให้ ไม่ควรซื้อให้” วาทีบอกอย่างไม่ใส่ เขาไม่คิดว่าการใช้เงินChapter 55 ตอนที่ 15 ที่ปรึกษาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง (1)
ตอนที่ 15
ที่ปรึกษาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
หลังจากออกไปเดินเล่น และกินมื้อเย็นเสร็จ มัตสยาก็จัดการอาบน้ำเปลChapter 56 ตอนที่ 15 ที่ปรึกษาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง (2)
“บ้า...” พูดได้เพียงเท่านั้น ประโยคที่เหลือถูกกลืนลงคอเมื่อคนที่อยู่เหนือร่างก้มลงมาปิดกั้นการพูดด้วChapter 57 ตอนที่ 15 ที่ปรึกษาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง (3)
“ผมจะรอ และเจอกันพรุ่งนี้ที่ทำงานนะครับ”
“ค่ะ” มัตสยาพยักหน้าพลางอมยิ้ม เมื่อชายหนุ่มChapter 58 ตอนที่ 16 ที่พึ่งพา (1)
ตอนที่ 16
ที่พึ่งพา
ญารินดามาถึงบ้านเพื่อนรัก หลังจากทักทายทุกคนแล้วก็ปล่อยให้เด็ก ๆ เล่Chapter 59 ตอนที่ 16 ที่พึ่งพา (2)
“อะไร ใครคือหมาวัด อย่าประเมินค่าตัวเองต่ำขนาดนั้นสิ” ญารินดาบอกอย่างไม่ชอบใจ
“แต่ฐานะเChapter 60 ตอนที่ 16 ที่พึ่งพา (3)
“คิดทบทวนแล้วให้คำตอบเขาซะ ตอบรับหรือปฏิเสธฉันก็อยู่ข้างแกเสมอ เอาความรู้สึกของตัวเองเป็นที่ตั้งเข้าChapter 61 ตอนที่ 16 ที่พึ่งพา (4)
“คุณหมอเชิญด้านในค่ะ” พูดจบก็เดินนำคนทั้งสองเข้าข้างใน
ครู่ใหญ่มัตสยากับคนเป็นแม่ก็เดินตามบุรุษพยาบาลChapter 62 ตอนที่ 16 ที่พึ่งพา (5)
“ค่าห้องมันจะไม่แพงไปเหรอยัยมัท” นางมินตราถามเมื่อก้าวเข้ามาภายในห้องพักผู้ป่วยที่ดูกว้างขวางโอ่อ่าChapter 63 ตอนที่ 17 ผมจะแต่งงาน (1)
ตอนที่ 17
ผมจะแต่งงาน
นางนิลมณีมองลูกชายที่วันนี้เหมือนจะไปทำงานช้ากว่าปกติ อีกทั้งนางยังได้รับรายงานจChapter 64 ตอนที่ 17 ผมจะแต่งงาน (2)
“ฉันว่าไม่ใช่หรอก ไม่ใช่ บรรดาคนที่ฉันพาไปรู้จักสวยและดีกรีที่เหนือกว่าเยอะ มันจะเป็นไปได้ยังไง” นางChapter 65 ตอนที่ 17 ผมจะแต่งงาน (3)
“คิดมากไปแล้ว” วาทีบอกอย่างไม่ได้ใส่ใจ ก่อนเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ เตียงคนป่วยที่ตอนนี้ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขChapter 66 ตอนที่ 18 ตกลง (1)
ตอนที่ 18
ตกลง
หลังจากกินข้าวเสร็จ แม้ทุกคนจะบอกว่าไม่เอาอะไร แต่มัตสยาก็ชวนวาทีแวะซูเปอChapter 67 ตอนที่ 18 ตกลง (2)
“ทำไมบอสไปบอกเธออย่างนั้นล่ะคะ”
“ทำไมจะบอกไม่ได้” วาทีบอกอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันมาหรี่ตามองหญิงสาวตรงChapter 68 ตอนที่ 18 ตกลง (3)
“ไม่เลยสักนิด กลัวคุณมายั่วให้อยากแล้วจากไปจะตาย” วาทีแกล้งตอบเสียงกลั้วหัวเราะ ในตอนนี้ที่ได้คำตอบแChapter 69 ตอนที่ 18 ตกลง (4)
“จริงเหรอยัยมัท” นางมินตราถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงและสีหน้าตื่นเต้น แม้จะพยายามเก็บอาการแต่ปากก็ยังคงยิChapter 70 ตอนที่ 19 ลูกสะใภ้ขัดใจแม่ (1)
ตอนที่ 19
ลูกสะใภ้ขัดใจแม่
แม้จะเพิ่งเคลิ้มหลับไปไม่นาน แต่เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูพร้อChapter 71 ตอนที่ 19 ลูกสะใภ้ขัดใจแม่ (2)
“ครับ คุณมัทเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวครับ”
ทันทีที่ลูกชายยืนยันนางนิลมณีก็ล้มตัวลงไปหาสามีพร้อมกับโอดครวChapter 72 ตอนที่ 19 ลูกสะใภ้ขัดใจแม่ (3)
“ใช่ครับและตอนนี้ถ้าผมแต่งงานกับคุณมัทอย่างถูกต้องตามเงื่อนไขของคุณปู่ก็เป็นอันสำเร็จบรรลุผล คุณแม่กChapter 73 ตอนที่ 20 ฉันชอบเงิน (1)
ตอนที่ 20
ฉันชอบเงิน
หลังจากนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนานถึงสี่วันคุณหมอก็อนุญาตให้นChapter 74 ตอนที่ 20 ฉันชอบเงิน (2)
“พวกเราเรียบร้อยแล้ว พร้อมเดินทางค่ะ” มัตสยาเดินยิ้มกริ่มมายืนตรงหน้าคนที่นั่งรออยู่
“งChapter 75 ตอนที่ 20 ฉันชอบเงิน (3)
“ว้าว มากันแล้ว” และก็เป็นเสียงของเรวันต์ที่ทักดังขึ้นมาก่อนใคร นั่นทำให้ทุกคนต่างหันมามองเป็นตาเดียChapter 76 ตอนที่ 20 ฉันชอบเงิน (4)
“เดี๋ยวป้าดูแลให้นะคะคุณที” ป้าแม่บ้านที่ตั้งโต๊ะเสร็จแล้วอาสาเมื่อเห็นว่าท่าทางเจ้านายหนุ่มจะไม่สะChapter 77 ตอนที่ 20 ฉันชอบเงิน (5)
“กินเยอะ ๆ นะคะของมีประโยชน์ทั้งนั้น” มัตสยาตักปลานึ่งใส่จานของคุณแม่มือใหม่และใส่จานของตัวเองพร้อมกChapter 78 ตอนที่ 21 เจอครอบครัว (1)
ตอนที่ 21
เจอครอบครัว
ด้วยความที่คุยกันถูกคอ ก่อนกลับนันทิดาและมัตสยาก็ได้แลกช่องทางติดตChapter 79 ตอนที่ 21 เจอครอบครัว (2)
“ขอบคุณมากนะคะที่เมตตามัทกับลูก ถ้าพูดหรือทำอะไรที่ไม่เหมาะไม่ควรก็กราบขออภัยด้วยนะคะ” มัตสยายกมือไหChapter 80 ตอนที่ 21 เจอครอบครัว (3)
“จริงสิ” วาทียืนยัน นั่นทำให้ทุกคนที่เหมือนจะถูกชะตากับมัตสยา เพราะหญิงสาวไม่ถือตัว แถมยังไว้ใจให้ดูChapter 81 ตอนที่ 21 เจอครอบครัว (4)
การพูดคุยถือว่าผ่านไปได้ด้วยดี แม้มัตสยาจะแอบกลัวว่านางนิลมณีจะล่มงานนี้หรือเปล่า แต่เธอคงกังวลมากไปChapter 82 ตอนที่ 22 พอใจแล้ว (1)
ตอนที่ 22
พอใจแล้ว
หลังจากนั้นหนึ่งเดือนให้หลังงาน งานแต่งเล็ก ๆ ที่มีแค่คนรู้จักที่สนิทChapter 83 ตอนที่ 22 พอใจแล้ว (2)
“หลับแล้วเหรอเนี่ย แล้วก็มาพูดว่ายังไหว” มัตสยาเดินอ้อมไปส่องหน้าคนที่นอนหลับอย่างสบายแล้วเปิดยิ้มออChapter 84 ตอนที่ 22 พอใจแล้ว (3)
“ไม่เคยห่างกันแบบนี้ พาไปด้วยดีกว่า อีกอย่างยัยหนูชอบทะเลด้วย พี่อ้อยก็จะได้พักด้วยไงคะ และไว้คราวหนChapter 85 ตอนที่ 22 พอใจแล้ว (4)
“ค่ะ”
“คุณแม่รู้ไหมว่าของขวัญเดินเก่งมาก แถมตอนนี้วิ่งได้เร็วมาก ๆ เลยนะ” วาทีชมหนูน้อChapter 86 ตอนที่ 23 กรุณาระงับความหื่น (1)
ตอนที่ 23
กรุณาระงับความหื่น
หลังกลับมาจากฮันนี่มูน วันรุ่งขึ้นวาทีกับมัตสยาก็กลับไปทำงาChapter 87 ตอนที่ 23 กรุณาระงับความหื่น (2)
“ดูสิเป็นรอยแดงเลย” นางนิลมณีแตะอย่างเบามือ เมื่ออ้อยกลับมาพร้อมกับขวดนมนางก็รีบสั่ง “ไปเอายามาทาไปเChapter 88 ตอนที่ 23 กรุณาระงับความหื่น (3)
“ฝากให้ท่านประธานเซ็นให้ด้วยนะคะคุณมัท”
“ค่ะ” มัตสยาที่กำลังดูตารางงานวันนี้รวมถึงของอาChapter 89 ตอนที่ 23 กรุณาระงับความหื่น (4)
“เอกสารค่ะ” มัตสยาวางแฟ้มงานที่ถือติดมือมาด้วยบนโต๊ะ แล้วถอยออกไปยืนรออยู่ตรงหน้าเขาอย่างที่เคยทำเหมChapter 90 ตอนที่ 24 เพื่อนใหม่ (1)
ตอนที่ 24
เพื่อนใหม่
ตั้งแต่วาทีแต่งงานมีลูกมีเมีย เรื่องงานเรวันต์เหมือนจะมีความรับผิดชChapter 91 ตอนที่ 24 เพื่อนใหม่ (2)
ได้ยินอย่างนั้นนายวิทยาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ มองหน้าลูกสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ หลังจากทChapter 92 ตอนที่ 24 เพื่อนใหม่ (3)
“เพื่อนคนไหนครับ” เรวันต์ถามพลางขมวดคิ้ว เพราะตั้งแต่นันทิดาแต่งงานกับเขามาอีกฝ่ายคบกับเพื่อนน้อยมากChapter 93 ตอนที่ 24 เพื่อนใหม่ (4)
“สวัสดีค่ะคุณที” นันทิดายกมือไหว้ญาติผู้น้องของสามีที่แม้เรื่องหน้าตาจะเรียกได้ว่าหล่อกินกันไม่ลง ทวChapter 94 ตอนที่ 24 เพื่อนใหม่ (5)
“อื้อ” นางนิลมณีรับไหว้พร้อมกับครางรับสั้น ๆ ก่อนจะหันไปมองหนูน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของลูกสะใภ้ที่กำลัChapter 95 ตอนที่ 25 พยายามเปิดใจ (1)
ตอนที่ 25
พยายามเปิดใจ
วาทีเดินกลับเข้ามาในบ้านก็ต้องเลิกคิ้ว เมื่อเห็นคนเป็นแม่เล่นอยู่Chapter 96 ตอนที่ 25 พยายามเปิดใจ (2)
ทำงานจริง ๆ ด้วย
“ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะไม่มีงานเร่งด่วนอะไรนี่คะ ปกติบอสขนงานมาทำที่บ้านอย่างนี้ประจำหรChapter 97 ตอนที่ 25 พยายามเปิดใจ (3)
“ต่อไปเรียกท่านว่าแม่นะ” วาทีก้มมากระซิบบอกคนเป็นภรรยายิ้ม ๆ ทำเอามัตสยาถึงกับเบิกตากว้างมองสองแม่ลูChapter 98 ตอนที่ 26 กิจกรรมครอบครัว (1)
ตอนที่ 26
กิจกรรมครอบครัว
เมื่อมาถึงสวนสัตว์แดนไทก็ไปจัดการเรื่องการซื้อบัตรจากนั้นก็ขับChapter 99 ตอนที่ 26 กิจกรรมครอบครัว (2)
“มือไม่ว่างน่ะสิ” วาทีตอบกลับด้วยน้ำเสียงและสีหน้าติดจะอ้อนนิด ๆ
“มัทป้อนไหมคะ”
Chapter 100 ตอนที่ 26 กิจกรรมครอบครัว (3)
“ค่ะ เริ่มเดินได้เองแล้วแค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้นค่ะ” ถึงจะแค่นั้นแต่พ่อกับแม่ของเธอก็ตื่นเต้นดีใจมาก อChapter 101 ตอนที่ 27 เพื่อนสนิท (1)
ตอนที่ 27
เพื่อนสนิท
“ขอโทษนะคะ มาขอพบคุณทีค่ะ” เสียงทักจากด้านหน้าโต๊ะทำให้มัตสยาที่กำลังChapter 102 ตอนที่ 27 เพื่อนสนิท (2)
“ก็ลูกน้องน่ากิน” วาทีบอกเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะยกนาฬิกาขึ้นมาดู “เอ้อ เดี๋ยวกูต้องรีบไปเคลียร์งานมChapter 103 ตอนที่ 27 เพื่อนสนิท (3)
“สำรวจได้ตามสบายเลยนะ กูขอทำงานก่อน” วาทีเปลี่ยนเรื่องจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
“เบChapter 104 ตอนที่ 27 เพื่อนสนิท (4)
“ขอนอนเลยได้ไหม” ชายหนุ่มถามพลางยิ้มอ้อน มัตสยาเลยยิ้มยิงฟันตอบกลับพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ประตู “ได้ค่Chapter 105 ตอนที่ 28 ไม่ได้ดั่งใจ (1)
ตอนที่ 28
ไม่ได้ดั่งใจ
มัตสยาคิดว่าการออกไปดื่มกับทอฝันจะแค่คืนนั้นคืนเดียว แต่จริง ๆ แลChapter 106 ตอนที่ 28 ไม่ได้ดั่งใจ (2)
“มัทเขา...” วาทีกำลังจะบอกเรื่องที่มัตสยาไม่ชอบกินอาหารฝรั่งเศส เพราะครั้งหนึ่งเขาพาเธอไปลองแล้ว แต่Chapter 107 ตอนที่ 28 ไม่ได้ดั่งใจ (3)
“ห่างจากที่นี่ไม่ไกลนักมีห้างอยู่ ไปที่นั่นแล้วกัน” วาทีเลือกที่จะตัดสินใจเองเพราะไม่อยากเสียเวลา ทัChapter 108 ตอนที่ 29 ปัญหาครอบครัว (1)
ตอนที่ 29
ปัญหาครอบครัว
หลังจากวันนั้นด้วยความที่วาทีงานค่อนข้างยุ่งทอฝันก็เลยเหมือนจะไม่ได้ไปหาอีกฝ่าChapter 109 ตอนที่ 29 ปัญหาครอบครัว (2)
“แทนที่จะคิดว่าต้องเอาให้ได้ทำไมไม่คิดว่าที่มันไม่ได้ เพราะว่ามันไม่ใช่ของเราล่ะ อีกอย่างไอ้ทีมันก็มChapter 110 ตอนที่ 29 ปัญหาครอบครัว (3)
“ตาแดนน่ะเหรอ” นางนิลมณีเอ่ยถึงเพื่อนสนิทคนเดียวที่นางรู้จักพลางปัดแขนขาของหนูน้องที่เต็มไปด้วยฝุ่นแChapter 111 ตอนที่ 30 ออกหน้าออกตา (1)
ตอนที่ 30
ออกหน้าออกตา
มัตสยานั่งแอบปรายตามองทอฝันที่นั่งอยู่เบาะหลังขณะที่กำลังนั่งรถกลับบ้าน ด้วยควาChapter 112 ตอนที่ 30 ออกหน้าออกตา (2)
“เธอกำลังจะทำธุรกิจค่ะ เลยมาขอความช่วยเหลือจากบอส” พอพูดมาถึงตรงนี้ ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสำหรับทอฝันตัวชChapter 113 ตอนที่ 30 ออกหน้าออกตา (3)
“นิดหน่อย แค่ช่วงนี้โดนเพื่อนสามีแย่งเวลาไปน่ะ” มัตสยาบอกก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงพลางถอนหายใจออกChapter 114 ตอนที่ 30 ออกหน้าออกตา (4)
“เอ่อ...พอดีมัทอยากช่วยทำมื้อเย็นน่ะค่ะ”
“เอาสิ ทำแกงมัสมั่นเป็นไหม” นางถามลูกสะใภ้ที่ฝีมือการทำกับข้Chapter 115 ตอนที่ 31 แข็งข้อ (1)
31
แข็งข้อ
แดนไทที่พอได้ยินเรื่องที่คนเป็นภรรยาเล่าให้ฟังก็โทรหาวาทีทันทีเพื่อถามว่าทำอะไรอยู่ไหน หลังChapter 116 ตอนที่ 31 แข็งข้อ (2)
“กูว่ามัทเขาเข้าใจว่ะ”
“เหรอ มึงก็น่าจะรู้นี่ว่าผู้หญิงน่ะนะ เป็นอะไรที่เข้าใจยากที่สุด ภายใต้ท่าทีทีChapter 117 ตอนที่ 31 แข็งข้อ (3)
“ผมติดต่อแนนไม่ได้” เรวันต์ไม่ได้แค่พูดแต่มือก็กดโทรหาภรรยาเป็นระยะ ๆ แต่ไม่มีคนรับ
“อาจจะกำลังขับรถอChapter 118 ตอนที่ 32 สิ้นสุดความอดทน (1)
32
สิ้นสุดความอดทน
และก็ไม่เกินที่นายวิทยาคาด มาถึงเรวันต์ก็ตะโกนโหวกเหวกโวยวายหามัตสยา ซึ่งนั่นก็ทำใหChapter 119 ตอนที่ 32 สิ้นสุดความอดทน (2)
“คุณมณี”
“ก็หรือไม่จริง ผัวเจ้าชู้ขนาดนี้ทนมาได้ตั้งหลายปีโดยไม่โวยวายฉันนี่เห็นแล้วขัดหูขัดตามานานมาChapter 120 ตอนที่ 32 สิ้นสุดความอดทน (3)
“ผมจะไปคุยกับแนนให้รู้เรื่อง” เรวันต์จะถลาออกไป แต่นายวิทยาก็รีบเข้ามาขวางลูกชายเอาไว้ แล้วพูดเตือนสChapter 121 ตอนที่ 33 ความสูญเสีย (1)
33
ความสูญเสีย
มัตสยาดูเวลาก่อนจะเก็บงานตรงหน้าแล้วหยิบอุปกรณ์ที่เลขาฯ อย่างเธอจะต้องพกติดตัวเข้าไปในหChapter 122 ตอนที่ 33 ความสูญเสีย (2)
“ไปด้วยค่ะ เดี๋ยวมัทโทรบอกพี่อ้อยกับทุกคนก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวผมก็ขอโทรหาไอ้ราล์ฟก่อนก็แล้วกัน” แม้จะบอกวChapter 123 ตอนที่ 33 ความสูญเสีย (3)
“ไหวไหมเรียกพยาบาลหรือเปล่า” ส้มที่ยกมือขึ้นปาดน้ำตาถามทอฝันอย่างเป็นห่วง แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้าเบาChapter 124 ตอนที่ 33 ความสูญเสีย (4)
“แต่ว่า...” วาทีจะแย้งอย่างเกรงใจคนเป็นภรรยา แต่มัตสยากลับส่ายหน้าแล้วบอกเขาด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไChapter 125 ตอนที่ 34 อดีตสามี (1)
34
อดีตสามี
ตั้งแต่วันที่พ่อของทอฝันเสียชีวิต วาทีก็ค่อนข้างยุ่ง เขาไปช่วยดูแลทอฝันรวมถึงการจัดงานต่างChapter 126 ตอนที่ 34 อดีตสามี (2)
“ขอบคุณมากค่ะ” มัตสยามองแม่สามีที่แม้จะอายุมากแล้วแต่ก็ยังดูแข็งแรงดี แม้จริง ๆ ท่านก็มีโรคประจำตัวอChapter 127 ตอนที่ 34 อดีตสามี (3)
“เอาสิ ชุดที่ยังไม่ได้ใส่ก็เยอะเลย” มัตสยาเห็นด้วย เพราะเธอก็ไม่รู้จะเอาไปให้ใคร ถามพี่อ้อยก็บอกว่าทChapter 128 ตอนที่ 34 อดีตสามี (4)
“เด็กไม่รู้ความน่ะค่ะ ไม่คุ้นหน้าก็ไม่แปลกที่จะร้องไห้” มัตสยาปลอบเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนจะเสียใจจริงจChapter 129 ตอนที่ 35 นัดเจอครั้งแรก (1)
35
นัดเจอครั้งแรก
ด้วยความที่ต่างฝ่ายต่างยุ่ง เรื่องการได้เจอกับเชน มัตสยาตั้งใจจะบอกกับวาที แต่ไป ๆ มChapter 130 ตอนที่ 35 นัดเจอครั้งแรก (2)
“มัทเย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านไอ้ราล์ฟกันนะ”
มัตสยาเงยหน้าขึ้นมองบอสที่ควบตำแหน่งสามีแล้วอ้าปากเหวอกำลังChapter 131 ตอนที่ 35 นัดเจอครั้งแรก (3)
“เพิ่งกลับมาจะไปไหนน่ะ” นางนิลมณีที่เดินออกมาเจอลูกชายแต่งตัวกำลังจะออกจากบ้านพลางหรี่ตามองอย่างไม่คChapter 132 ตอนที่ 35 นัดเจอครั้งแรก (4)
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามัทมาได้มัทก็จะมา แต่ถ้ามาไม่ได้ก็ต้องรอวันใหม่ค่ะ”
“อะ นี่ของมัทกับลูกนะ ส่วนนี้ของChapter 133 ตอนที่ 35 นัดเจอครั้งแรก (5)
“แกค่อนข้างเข้ากับคนได้ง่ายค่ะ” และน่าจะเป็นเพราะเหตุนี้หนูน้อยจึงได้รับความเอ็นดูจากทุกคนในบ้าน ไม่Chapter 134 ตอนที่ 36 นอกใจหรือเปล่า (1)
36
นอกใจหรือเปล่า
หลังจากกินข้าวเสร็จวาทีกับแดนไทก็อยู่คุยกับ
ทอฝันและครอบครัวอยู่ครู่ใหญ่ก่อนทั้งสองจะChapter 135 ตอนที่ 36 นอกใจหรือเปล่า (2)
“ฉันขอโทษค่ะ คืนนี้ว่าจะพูดเรื่องนี้กับคุณพอดี จริง ๆ ฉันตั้งใจจะบอกเรื่องนี้ตั้งนานแล้วล่ะแต่ลืม” เChapter 136 ตอนที่ 36 นอกใจหรือเปล่า (3)
“บอสไม่ไปด้วยกันจริง ๆ เหรอคะ” มัตสยาถามย้ำคนเป็นสามีอีกครั้งขณะเตรียมตัวจะออกไปข้างนอกเพื่อเจอกับเชChapter 137 ตอนที่ 36 นอกใจหรือเปล่า (4)
เมื่อไปถึงวาทีแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นทอฝันอยู่ที่นั่นด้วย เพราะเห็นบอกว่าช่วงนี้ยุ่ง ๆ อยู่กับอะไรบางอChapter 138 ตอนที่ 37 ระแวง (1)
37
ระแวง
ด้วยความที่อยากรู้ว่าเรื่องที่มัตสยาออกไปพบเชนตามลำพังนั้นเป็นจริงหรือไม่ เขาอยากเห็นกับตาเลยChapter 139 ตอนที่ 37 ระแวง (2)
เมื่อวานกว่าจะมาถึงบ้านของคนเป็นแม่ก็เป็นเวลากินข้าวพอดี ทำให้เมื่อกินข้าวเสร็จวาทีที่มีท่าทางเหนื่อChapter 140 ตอนที่ 37 ระแวง (3)
“อย่างนี้นี่เอง” นางมินตราพยักหน้ารับ ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในบ้านChapter 141 ตอนที่ 37 ระแวง (4)
“พอดีหลังจากนี้พี่เชน...” มัตสยากำลังจะอธิบายแต่วาทีกลับลุกขึ้นและพูดแทรกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “พอเถอะChapter 142 ตอนที่ 38 บอกลาสามีเก่า (1)
38
บอกลาสามีเก่า
หลายครั้งที่ผ่านมาตอนพาลูกมาเจอ เชนจะเสนอสถานที่ที่พาลูกสาวได้ไปเปิดหูเปิดตาอย่างสวนสChapter 143 ตอนที่ 38 บอกลาสามีเก่า (2)
“ได้ยินแค่ตอนวายบอกให้พวกเขารีบเคลียร์กัน”
แดนไทยืนลูบแขนตัวเองป้อย ๆ พร้อมกับยิ้มแหย ๆ
ญารินดาเลยพยักChapter 144 ตอนที่ 38 บอกลาสามีเก่า (3)
“ยัยมัท...” แดนไทปรามภรรยาที่เหมือนจะพูดเตือนอะไรบางอย่างกับเพื่อนรัก แต่เขาเห็นว่ามันเป็นเรื่องภายใChapter 145 ตอนที่ 39 ลูกของใคร (1)
39
ลูกของใคร
วันนี้วาทีออกจากบ้านแต่เช้าเพราะมีเรื่องที่เขาต้องไปดูให้เห็นกับตา หลังจากเห็นแค่ภาพจากทีChapter 146 ตอนที่ 39 ลูกของใคร (2)
วาทีรีบลุกขึ้นแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสยบความไม่พอใจเอาไว้ไม่ให้ถลาเข้าไปทำร้ายคนที่ได้ชื่อว่าเChapter 147 ตอนที่ 39 ลูกของใคร (3)
“นี่อะไร” วาทีหยิบสิ่งที่เขาเดินมาเจอที่โต๊ะเครื่องแป้ง แม้จะถามออกไปอย่างนั้นแต่เขาก็พอรู้ว่ามันคือChapter 148 ตอนที่ 40 ฉันจะหย่า (1)
40
ฉันจะหย่า
“เอะ ทำไมบ้านเงียบจัง” วาทีที่เดินลงมาจากห้องบ่นคนเดียว แม้บ้านเขาไม่ได้คนเยอะและคึกคักอะChapter 149 ตอนที่ 40 ฉันจะหย่า (2)
ญารินดาเดินเข้าไปหาเพื่อนรักที่นอนหลับอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าที่ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่อย่างเป็นห่วง “เมื่Chapter 150 ตอนที่ 40 ฉันจะหย่า (3)
ได้ยินอย่างนั้นทุกคนส่ายหน้า นางนิลมณีเองก็ไม่ต่างกันรีบเข้ามาพูดกับลูกสะใภ้ “ใจเย็น ๆ ก่อนนะ เมื่อคChapter 151 ตอนที่ 40 ฉันจะหย่า (4)
“แต่เมื่อวานกูเห็นกับตาว่าพวกเขาสองคนกอดกันและมึงกับเมียก็อยู่ตรงนั้นด้วย...” วาทีแย้งเสียงดัง แต่เมChapter 152 ตอนที่ 41 ความกังวล (1)
41
ความกังวล
มัตสยานอนอยู่ที่โรงพยาบาลหนึ่งคืนคุณหมอก็ให้กลับบ้าน เธอมาพักที่บ้านต่อ โดยมีวาทีคอยดูแลเChapter 153 ตอนที่ 41 ความกังวล (2)
“เป็นยังไงบ้าง” นางนิลมณีเดินเข้ามาถามลูกสะใภ้ที่วันนี้ดูสีหน้าดีขึ้นกว่าวันแรกที่ออกจากโรงพยาบาลเยอChapter 154 ตอนที่ 41 ความกังวล (3)
“ป้อ...กิน ๆ” หนูน้อยที่ตอนนี้เริ่มพูดคำสั้น ๆ ได้บ้าง เดินเข้าไปหาแล้วปีนขึ้นไปนั่งบนตัก หยิบฝรั่งใChapter 155 ตอนที่ 41 ความกังวล (4)
วาทีพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเข้าไปอุ้มหนูน้อยนาดาและจูงหนูน้อยของขวัญที่เริ่มไม่อยู่นิ่ง “คุยกันไปนะเดี๋Chapter 156 ตอนที่ 42 ผู้ชายเห็นแก่ตัว (1)
42
ผู้ชายเห็นแก่ตัว
ญารินดาอยู่เป็นเพื่อนจนใกล้เวลาที่น้องนาเดียร์เลิกเรียนจึงขอตัวกลับ และหลังจากไม่มChapter 157 ตอนที่ 42 ผู้ชายเห็นแก่ตัว (2)
“ไปผลิตอยู่หรือไงคะถึงได้นานขนาดนี้ หิวจนหายหิวแล้วเนี่ย” มัตสยาที่รออย่างหงุดหงิดรวมถึงโทรตามแล้วตาChapter 158 ตอนที่ 42 ผู้ชายเห็นแก่ตัว (3)
“จนป่านนี้คุณก็ยังโยนความผิดให้คนอื่นไม่เคยมองย้อนดูตัวเองเลยสักนิด” มัตสยาเหยียดยิ้ม
“ก็หรือไม่จริง”Chapter 159 ตอนที่ 43 กลัวเมียไม่รัก (1)
43
กลัวเมียไม่รัก
มัตสยาที่กลับมาทำงานได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่เมื่อเห็นโต๊ะที่เธอต้องนั่งทำงานในแต่ละวัChapter 160 ตอนที่ 43 กลัวเมียไม่รัก (2)
วันนี้เป็นวันที่มัตสยารู้สึกมีความสุขมาก ๆ ที่ได้ทำงานที่ตัวเองรักอย่างเต็มที่เสียที หลังจากที่ห่างหChapter 161 ตอนที่ 43 กลัวเมียไม่รัก (3)
“ขอโทษทีครับ ผมต้องไปคุยงานต่อ” วาทียิ้มให้กับอีกฝ่ายเล็กน้อย
“งั้นคุณทีว่างวันไหน เรานัดกินข้าวนอกรอChapter 162 ตอนที่ 43 กลัวเมียไม่รัก (4)
“เดินได้เกือบปกติแล้วครับ ต้องขอบใจพ่อทีที่หาคนไปช่วยดูแล” นายเปรมหันไปมองลูกเขยที่คอยดูแลเอาใจใส่ตัChapter 163 ตอนที่ 44 แพ้ท้องแทนเมีย (1)
44
แพ้ท้องแทนเมีย
ในเช้าวันหยุดที่มัตสยาตั้งใจว่าจะตื่นสายหน่อย เธอกลับต้องสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงโChapter 164 ตอนที่ 44 แพ้ท้องแทนเมีย (2)
“มี ไปนั่งรอที่โต๊ะเลย” นางพยักพเยิดหน้าให้ลูกสะใภ้กับลูกชายไปรอที่ห้องรับประทานอาหาร ส่วนตัวเองนั้นChapter 165 ตอนที่ 44 แพ้ท้องแทนเมีย (3)
“แบบนี้ก็ดีนะมันจะได้รู้ซึ้งถึงความลำบากเวลาผู้หญิงท้อง แม้จะแค่เศษเสี้ยวก็ตาม” นายวาทิตตบไหล่ลูกชายChapter 166 ตอนที่ 44 แพ้ท้องแทนเมีย (4)
“ถึงจะเป็นกลางวันแต่ผมก็อยากนอนกอดคุณนะ” มัตสยามองค้อนแล้วพาลูกสาวที่ยังคงดิ้นจะไปเล่นกับวาทีลงไปข้าChapter 167 ตอนที่ 44 แพ้ท้องแทนเมีย (5)
“อายทำไมก็มันเรื่องจริง” วาทียอมรับหน้าตาย ทำเอามัตสยาต้องตีเข้าที่ต้นแขนไปที่หนึ่งเป็นการปราม แม้จะChapter 168 ตอนที่ 45 น้องขุนเขา (1)
45
น้องขุนเขา
วาทีมีอาการแพ้ท้องแทนมัตสยาแค่ช่วงที่เธอท้องเข้าเดือนที่สามเท่านั้น พอผ่านช่วงนั้นอาการกChapter 169 ตอนที่ 45 น้องขุนเขา (2)
“มัทกับลูกจะเป็นอะไรไหมครับ” วาทีหันมาถามคนเป็นแม่อย่างกังวล เขาไม่เคยมีประสบการณ์ไม่รู้ว่าสถานการณ์Chapter 170 ตอนที่ 45 น้องขุนเขา (3)
“ค่า ๆ ดีใจจนน้ำตาซึมแล้วค่ะนั่น” มัตสยาล้อยิ้ม ๆ แต่เห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกหัวใจพองโตอย่างบอกไม่ถูก
“จChapter 171 ตอนที่ 45 น้องขุนเขา (4)
“ขอบคุณครับ” วาทีบอกก่อนจะลุกขึ้นไปหามัตสยาที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง “มัทเดี๋ยวผมจะเข้าบริษัทแป๊Chapter 172 ตอนที่ 45 น้องขุนเขา (5)
“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากจะคุยเรื่องลูกมึง เรื่องนี้มัทอาจจะไม่ได้บอกมึง แต่กูกับวายคิดว่าเขาน่าจะกังวลChapter 173 ตอนที่ 46 ครอบครัวเดียวกัน (จบ) 1
46
ครอบครัวเดียวกัน
ความกังวลที่มัตสยาแอบมีมาตลอด ตั้งแต่ท้องจนคลอด มันค่อย ๆ ถูกทำให้มลายหายไปจากการกChapter 174 ตอนที่ 46 ครอบครัวเดียวกัน (จบ) 2
“ทั้งสองคนลงไปข้างล่างเลยนะลูก คุณปู่คุณย่าและทุกคนน่าจะรอที่สวนหน้าบ้านที่พวกเราช่วยกันจัดโต๊ะเมื่อChapter 175 ตอนที่ 46 ครอบครัวเดียวกัน (จบ) 3
“จริงสิ” ทันทีที่ได้รับการยืนยัน สองพี่น้องก็ผละจากที่นั่งเดิมคลานมาหาคนเป็นย่า แล้วแย่งกันกอดและหอมChapter 176 ตอนที่ 46 ครอบครัวเดียวกัน (จบ) 4
“ลูกหลับแล้วเหรอ” วาทีถามพลางปิดหนังสือและวางมันไว้ที่โต๊ะหัวเตียง
“ค่ะ”
เมื่อได้ยินคำตอบวาทีก็กดยิ้มม
เอิ่ม…
9d
0ดีมากกกกกกกกกก
19d
0ดีมาก อ่านเพลินสุดๆ
23d
0ดีมากค่ะ
27d
0สนุกค่ะ
22/06
0เพลินๆ
03/06
0สนุกมาก❤️❤️
25/05
0ดีมากเลยครับ
22/05
0ดีมากก
22/05
0เรื่องสนุกมากเลยคะ
21/05
0