- Total: 39
Chapter 1 บทนำ
ช่วงพักกลางวันในย่านธุรกิจใจกลางเมืองที่เต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้า บนท้องถนนมีรถราที่แน่นขนัด ส่วนริมทางเ
Chapter 2 หลี่อวี้อ๋อง 1
เฉินหลี่อวี้หรือที่รู้จักในนามหลี่อวี้อ๋องนั่งอยู่กับผู้ติดตามคนสนิทในโรงเตี๊ยมของคนพเนจร ซึ่งเป็นสถ
Chapter 3 หลี่อวี้อ๋อง 2
การเดินทางมาที่จวนของแม่ทัพใหญ่ไม่ยากเย็นอะไรนัก ทันทีที่มาถึงหน้าประตู หลี่อวี้อ๋องก็รู้สึกถึงบรรยา
Chapter 4 หนีเที่ยว 1
ร่างเล็กในชุดสาวใช้เดินก้มหน้าก้มตาผ่านโรงครัวไปทางประตูหลังของจวน ฝีเท้าของนางเร่งรีบ แต่เสียงเดินแ
Chapter 5 หนีเที่ยว 2
“คุณชาย ข้าต้องขออภัย ปล่อยข้าไปเถิด จะให้ข้าทำสิ่งใดข้าก็ยอม ขอร้องเถิดขอรับ” เมื่อใช้แรงสู้ไม่ได้ผ
Chapter 6 มาถึงจวน 1
การมาถึงของหลี่อวี้อ๋องเงียบเชียบปราศจากความเอิกเกริก เฉกเช่นเดียวกับการไปปรากฏตัวตามที่ต่าง ๆ ของเข
Chapter 7 มาถึงจวน 2
มู่หรงเซียนหลิวทำท่าจะเข้ามาขอความเมตตาจากผู้ที่ตัดสินชะตาชีวิตของผู้คนได้ในคำเดียว แต่ถูกยกมือห้ามไ
Chapter 8 ท่านอ๋องผู้มีจิตใจกว้างขวาง 1
การฝึกขี่ม้าที่หลี่อวี้อ๋องแอบอ้างจบลงในเวลาไม่นานนัก ด้วยเหตุผลที่ว่ามันอาจจะทำให้หญิงสาวบอบบางเช่น
Chapter 9 ท่านอ๋องผู้มีจิตใจกว้างขวาง 2
“ข้าพูดจริงนะ เรื่องความงามของเจ้า”
เยว่ชิงไม่ตอบอะไร เพียงแต่เม้มปากแน่น มันเป็นการกระทำที่ติดเป็นนิ
Chapter 10 ช่วยราชการ 1
“ท่านพ่อ ไม่มีทางใดที่จะทำให้พวกเราได้ตามเสด็จหลี่อวี้อ๋องไปด้วยเลยหรือขอรับ” ชายหนุ่มหน้ามนเกาะชายเ
Chapter 11 ช่วยราชการ 2
นางไม่อาจจะชี้ชัดลงไปได้เลยว่าหลี่อวี้อ๋องเป็นอย่างไรกันแน่ เขาแค่หาเรื่องแก้เบื่อโดยการลากนางไปทั่ว
Chapter 12 ล่องเรือ 1
คนแจวเรือยืนทำหน้าที่แข็งขันให้เรือล่องไปได้เรื่อย ๆ ท่ามกลางกระแสน้ำสงบและลมพัดแผ่วให้ความรู้สึกเย็
Chapter 13 ล่องเรือ 2
“อันใดหรือ”
“ต้องทำงานอย่างหนักและเสี่ยงอันตรายถึงเพียงนี้”
“เจ้าคิดว่าคนเป็นอ๋องทำเพียงแค่กินกับนอนหร
Chapter 14 ท่านรู้ขนาดตัวข้าได้อย่างไร 1
ตลอดชั่วชีวิตที่โรยด้วยกลีบกุหลาบของมู่หรงเย่วชิง นางสามารถกล่าวได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าตัวเองมีวันอ
Chapter 15 ท่านรู้ขนาดตัวข้าได้อย่างไร 2
ชายหนุ่มหันมาก่อนที่นางจะทันได้เอ่ยปาก ราวกับได้ยินเสียงเดินอันแผ่วเบาเพียงเท่านั้นก็รู้ได้ว่าเป็นใค
Chapter 16 นี่คือความรัก 1
ฝู่อิงเว่ยจ้องนกน้อยที่นำข่าวร้ายมาบอกไม่วางตา คล้ายกับนางกำลังรอคอยให้หญิงสาวที่นั่งก้มหน้างุดอยู่เ
Chapter 17 นี่คือความรัก 2
“ดีจริงเชียว” มือหนาแตะอยู่ที่แผ่นหลังบอบบางเพื่อจะดันให้เดินไปตามทางเดินมุ่งสู่เรือนด้านหลัง
ด้วยควา
Chapter 18 ตกไหน้ำส้ม 1
ทุกย่างก้าวของมู่หรงเยว่ชิงแผ่วเบาเชื่องช้าและเต็มไปด้วยการครุ่นคิดอยู่ในทุกฝีก้าวที่นางเหยียบย่างผ่
Chapter 19 ตกไหน้ำส้ม 2
คำพูดนั้นยิ่งสร้างความตกตะลึงให้นางกว่าตอนที่หลี่อวี้อ๋องมาโวยวายใส่เสียอีก
“คุณหนูเจ้าคะ คนเราจะขุ่น
Chapter 20 โดนสะกดรอย 1
ฝีเท้าสม่ำเสมอย่ำไปบนทางที่ตัดผ่านบ้านเรือนอันเงียบสงบเมื่อปราศจากงานเทศกาลหรือการค้าขาย เขาก้าวเดิน
Chapter 21 โดนสะกดรอย 2
เยว่ชิงยืดตัวขึ้น ตั้งอกตั้งใจกับสิ่งที่จะพูดต่อไป ไม่อย่างนั้นนางคงได้แต่เขินอายไปกับสายตาของเขา
“แต
Chapter 22 ถูกลอบทำร้าย 1
ความโกรธขึ้งขุ่นเคืองใจของหลี่อวี้อ๋องพานให้ทุกคนในตำหนักร้อนรนจนเข้าหน้ากันไม่ติด เมื่อต้องดูแลรับใ
Chapter 23 ถูกลอบทำร้าย 2
ดวงตาของท่านอ๋องเปล่งประกาย ร่างสูงผุดลุกขึ้นยืน เก็บข้าวเก็บของรวมถึงม้วนรูปภาพด้วยความเร่งรีบ
“ถึงจ
Chapter 24 ความฝัน 1
ช่วงพักกลางวันในย่านธุรกิจใจกลางเมืองที่เต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้า บนท้องถนนมีรถราที่แน่นขนัด ส่วนริมทางเ
Chapter 25 ความฝัน 2
“ต้องการอะไรอีกหรือไม่ บอกข้ามาได้”
“ให้เพ่ยเพ่ยมาคอยอยู่รับใช้ข้าจะดีกว่านะเจ้าคะ ว่าแต่ทุกคนรู้หรือ
Chapter 26 ฝู่อิงเว่ย 1
ผ่านไปเพียงข้ามวัน คุณชายตระกูลมู่หรงก็เป็นฝ่ายพบศพของบุคคลที่มีรูปพรรณสัณฐานใกล้เคียงกับชายที่ทำร้า
Chapter 27 ฝู่อิงเว่ย 2
มู่หรงเซียนหลิวนั่งอยู่ในห้องบุตรีเพียงคนเดียวของตน มือหนาวางถ้วยชาที่ยกขึ้นดื่มระหว่างการสนทนาอันเค
Chapter 28 แล้วเจ้าอยากเป็นหรือไม่ 1
การเข้าพบหลี่อวี้อ๋องในวันนั้นไม่ได้มีเพื่อกระชับความสัมพันธ์
ใด ๆ อย่างที่นางเข้าใจ เขาไม่ได้เบื่อหน
Chapter 29 แล้วเจ้าอยากเป็นหรือไม่ 2
“เจ้าแน่ใจได้อย่างไร”
เพ่ยเพ่ยยิ้มแพรวพราว เยว่ชิงไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่าบ่าวคู่ใจของตนเองแก่นแก้วแล
Chapter 30 อาการไม่สู้ดีนัก 1
หลังจากแยกจากกันคราวนั้นมู่หรงเยว่ชิงก็ไม่ได้มีโอกาสได้เจอกับท่านอ๋องไปอีกหลายวันราวกับเขาได้หายตัวเ
Chapter 31 อาการไม่สู้ดีนัก 2
เป็นอย่างที่คาดเมื่อฮูหยินคิดว่าการมอบของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ นอกจากจะเพื่อตอบแทนน้ำใจไมตรีแล้วยังแสดงอ
Chapter 32 สำเร็จโทษ 1
จวนมู่หรงไม่เคยอึมครึมและหม่นเศร้าขนาดนี้มาก่อน เมื่อไม่มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของหญิงสาวที่มักจะปร
Chapter 33 สำเร็จโทษ 2
แม่ทัพมู่หรงเดินกลับไปกลับมาอยู่หน้าห้องด้วยความร้อนใจเมื่อเพ่ยเพ่ยสังเกตเห็นว่านิ้วของเยว่ชิงกระตุก
Chapter 34 อดีตชาติ 1
หญิงสาวโชคร้ายหลับตาแน่นิ่ง ในมือกำเหรียญหนึ่งเอาไว้ เลือดไหลทะลักจากบาดแผลฉกรรจ์ได้พรากเอาวิญญาณของ
Chapter 35 อดีตชาติ 2
“รับปิ่นข้าไปแล้วเท่ากับว่าเจ้าเป็นของข้าไปครึ่งหนึ่งแล้ว รอหลังเจ้าปักปิ่นเราจะจัดงานมงคลกันทันที”
“
Chapter 36 ครองคู่ 1
มู่หรงเยว่ชิงเฝ้าครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่พบเจอในฝัน หรืออันที่จริงคือตัวนางในชาติที่แล้ว ต้องตกตายเพร
Chapter 37 ครองคู่ 2
งานอภิเษกสมรสของหลี่อวี้อ๋องกับมู่หรงเยว่ชิงถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ถึงขนาดที่ฮ่องเต้มาเป็นประธานในง
Chapter 38 บทส่งท้าย
หญิงสาวยืนตัวตรงอยู่ข้างเตียง สวมเพียงชุดหลวม ๆ สำหรับ
ซับในเอาไว้เรียบร้อย หลี่อวี้อ๋องมองนางแน่นิ่ง
Chapter 39 บทส่งท้าย (จบ)
“อ๊ะ”
เยว่ชิงสะดุ้งกับการถูกรุกล้ำเข้ามาในกายสาว นางรัดแขนรอบคอเขาแน่น สัมผัสของมันทำให้ภายในส่วนกลาง
ดีี
5d
0ดีมาก
6d
0เนื้อเรื่องน่าติดตาม
22d
0ไม่ไง
26d
0ดีคร้าบบ
27d
0ดีมากกกกดดด
27d
0เพลิดเพลิน ให้แนวคิด
20/08
0